No hurry, no worry!

Hallo lieve lezers! Jullie hebben er even op moeten wachten, maar hier is ie dan; alweer mijn tweede verhaaltje vanuit Nepal. En ik heb een goed excuus, ik was namelijk op 'vakantie' in Pokhara om en trekking te doen in de bergen en andere toffe dingen. En daarna heb ik nog eens goed na moeten denken hoe ik zeven dagen trekking samen zou kunnen vatten in één bericht. Ik ga een poging wagen...

Dus de trekking: het uitzicht was prachtig, het lopen vermoeiend, de gids wat stilletjes, maar heen geduldig: "no hurry, no worry!", de porter (drager van onze propvolle backpack, onder het motto 'wij zijn niet lui, wij creëren werk') nog stiller want hij sprak geen Engels. Het eten duur (want alles moet te voet de berg opgebracht worden) en de menukaarten overal exact hetzelfde. Verder waren de Chinezen luidruchtig en werkelijk schaamteloos, maar de Amerikanen nog vervelender. De wandelstokken (ondanks het nordic walking idee) onmisbaar en met zo'n 5 uur hiken per dag toch een hele work-out!

Gelukkig ben ik tijdens deze reis een waar reisdagboek aan het bijhouden, dus weet ik nog precies wat, wanneer, waar en met wie gebeurd is. En anders bluf ik maar wat, weten jullie toch niet (mondje dicht Mirte!) Omdat alles wat is schrijf natuurlijk hilarisch is, plak ik gewoon wat stukken reisdagboek bij elkaar en tada; een nieuw reisbericht! (is Lisa ook weer blij ;))

Dag 1 (Pokhara - Nayapul - Ulleri)
Om 6.00 uur vertrokken naar het beginpunt van onze 12-daagse trekking. Lekker knus (lees: krap) met z'n allen en alle tassen in de taxi. Eerst even een ontbijtje (dal bhat powerrr) en daarna: hiken! De natuur is super mooi, de schoenen lopen als gegoten en wandelen is toch wel erg leuk maar wat is het hiken zwaar! Al redelijk snel vraag ik mezelf af waarom ik dacht dat dit iets voor mij zou zijn. Maar, de eerste twee dagen zijn het zwaarste zeggen ze, dus even doorbijten! Na zo'n 6 uur hiken eindelijk uitrusten bij het hotel.

Dag 2 (Ulleri – Ghorepani)
Vannacht slecht geslapen. Een stel luidruchtige dronken Chinezen hebben me wakker gehouden. En dat is niet zo mooi want vandaag weer een lange dag hiken. De trapjes (vervolg van de eerste dag) zijn zeer vervelend, maar de stukken door het bos zijn prachtig! Ik kan steeds beter begrijpen waarom mensen voor de lol gaan wandelen. Gelukkig komen ik en mijn wandelenstokken na 5 uur aan in Ghorepani (net als Mirte en haar wandelstokken trouwens, dat dat even duidelijk is :P). De zwaarste twee dagen zijn voorbij en na een goed gesprek met Mirte weer met volle moed de derde dag tegemoet! (Jeetje, ik ga er spontaan van dichten).

Dag 3 (Ghorepani – Poon Hill – Tadapani)
Om 4.15 uur opgestaan om de zonsopgang op Poonhill te kunnen aanschouwen en wow, wat mooi! Het is super helder, dus prachtig uitzicht over de bergen. Daar hebben we wel een uur voor moeten klimmen, maar dan heb je ook wat! Helaas waren we niet de enige met dat geweldige idee, dus het was lekker druk op de top. Maar dat mag de pret niet drukken. Integendeel: onwijs moeten lachen om de Chinezen en hun fotoshoots. Jeetje, dat volk schaamt zich echt nergen voor! Vooral het stukje dans met één of andere vage vlag was hilarisch! Naast het letterlijke hoogtepunt van de dag (Poon Hill zelf), toch weer een mooi momentje. Snel terug naar Ghorepani voor een ontbijt: appeltaart! Een goed ontbijt is het halve werk (dat hoop je tenminste aan het begin van de dag, maar na 7 uur hiken realiseer je je dat ook dit gezegde gewoon niet waar is). Maar wel een lekker begin van de dag bij de 'German bakery' (alle bakerijen hier zijn 'German' bakeries, geen flauw idee waarom. Persoonlijk denk ik bij German eerder aan bratwurst, maar dat zal wel aan mij liggen).
Na 7 uur hiken eindelijk bij ons hotel aangekomen in Tadapani en dit keer geen luidruchtige Chinezen, maar Amerikanen. En veel! Een hele groep! En maar liedjes zingen... Door de 2 paracetamol (veel last van mijn buik) toch heerlijk geslapen.

Dag 4 (Tadapani – Ghandruk)
Helaas was niet iedereen happy na deze heerlijke nacht: de portemonee van een Amerikaans stel was weg. Ze waren er van overtuigd dat onze porter hem gestolen had (of onze gids of de andere Nepalees die in dezelfde ruimte had gezeten). Maar wallet weg, dus politie gebeld. Die te voet uit een ander dorpje moest komen natuurlijk. Wachten op de politie dus. Een lang verhoor met alle aanwezige Nepalezen, doorzoeken van de rugzakken en zoektocht rondom het hotel leverde niets op, dus op naar het politiebureau in Ghandruk. Onze porter en gids waren 'verdacht' en moesten mee, en wij dus ook. Beetje vervelend als je niet naar Ghandruk, maar Chomrong moet. Hiken met politie escorte is niet echt prettig, ondanks dat het aardige kerels waren ("are you married?" "Uh..."), voelde we ons toch een beetje opgejaagd. Uiteindelijk toch aangekomen in Ghandruk en vanuit ons hotel hadden we mooi uitzicht op het politiebureau (een veldje met een veredelde schuur), dus we konden de soap toch nog enigszins volgen. Het was een soort volksberaad waarbij alle betrokkenen in een kring zaten (het was van een afstandje net een buurt BBQ). Uren heeft het geduurd om tot de conclusie te komen dat er 0,0 bewijs was dat onze porter (of gids, of iemand anders) de dader zou zijn, dus iedereen kon weer gaan. De Amerikanen zonder proces-verbaal voor de verzekering (de politie kon geen Engels schrijven) en wij zonder porter omdat hij eerst mee naar Pokhara moest (helemaal naar beneden dus) om een verklaring te tekenen dat hij onschuldig was (omslachtig? Nee, Nepalees). Een veelbewogen dag, die we toch gezellig hebben afgesloten met een drankje voor de hele groep (exclusief Amerikanen, die moesten de rest van hun Groupon reisgezelschap inhalen, maar inclusief de misschien wat onkundige Nepalese politie agenten.

Dag 5 (Ghandruk – Tolka)
Omdat Mirte erg veel last heeft van haar knieen bij het dalen, hebben we besloten om eerder te stoppen met de trekking. En met een nieuwe planning van 7 dagen, vind ik dat harstikke prima. Dus geen ABC (Annapurna Base Camp), maar rondje Annapurna. Vandaag 5 uur richting Tolka, eerst wat trapjes maar daarna 'Nepali flat' (flinke heuvels dus!). Maar toch een heel stuk beter dan die trapjes, eerst naar beneden en dan aan de andere kant weer omhoog (mensen, maak een brug ofzo!). In hotel 'Namaste' (hoe orgineel) herenigd met onze Chinezen vrienden. En onder het motto 'if you can't beat them, join them' (deze is wel waar), ontzettend gelachen! Ze spreken amper een woord Engels, maar man, man wat was het gezellig! En natuurlijk kwam de vraag: "may we take a picture with you?". Ja hoor, een foto mag best... Jeetje! Een uitgebreide fotoshoot met de Chinezen, hun Nepalese porters en een of ander hoedje later lekker douchen. Uitgenodigd voor een improvisatie yoga les met de porters. De leraar was redelijk serieus bezig, maar de rest was maar wat aan het klooien. Lekker gek liggen doen in het gras. 's Avonds nog een soort bonte avond; één groot feest!

Dag 6 (Tolka – Australian Base Camp)
In Australian Base Camp herenigd met de porter, dus 's avonds met z'n vieren zitten kaarten. Voor hun volgens mij zo'n beetje het hoogtepunt van de trekking, ze waren zo enthousiast en fanatiek! Het ging redelijk gelijk op maar uiteindelijk heeft team Mirte/Ilja toch gewonnen! (Dat was vooral te danken aan Mirte trouwens, ik moet nog heel wat oefenen wil ik de komende 2,5 maand een keer winnen). De volgende ochtend weer een hoogtepunt van de trek: wat een uitzicht! Niet alleen de prachtige met sneeuwbedekte gletsjers, maar ook uitzicht op Pokhara , het meer en de andere bergen. Heb wel moeten lachen om een Engels stel wat ook hier had overnacht. Zij waren het hiken na 13 minuten al zat en hebben toen maar een taxi omhoog genomen. Dan heb ik het met mijn 7 dagen nog best goed gedaan dacht ik zo!

Dag 7 (Australian Base Camp – Phedi)
De laatste dag was een eitje vergeleken met de voorgaande dagen: maar 3 uurtjes afdalen. Wel een erg mooie route, weer iets heel anders. Dit keer over de bergen door de grasvelden. Fijne laatste dag!
Bij aankomst in Pokhara: eerst douchen dan koffie! Een mega halve liter icecoffee. Die hadden we wel verdiend!

En na dit mega-verhaal wil ik niemand meer horen zeuren over updates! :P De andere avondturen in Pokhara komen nog wel een keer (of niet, als ik geen zin heb :P).

Dit is wel weer genoeg voor vandaag, dus heel veel lieve groetjes uit Kathmandu!